Wat is uw anti-agressiebeleid?

Skipr kopt dit weekend “Medewerkster thuiszorg doodgestoken door cliënte”. Hoe gaat het extra geld dat Edith Schipper wil uitgeven aan veiligheid in de zorg mensen redden, trauma’s voorkomen en het gevoel van veiligheid vergroten?

Waar ligt de grens? Hoe geven we die aan?

Skipr kopt dit weekend “Medewerkster thuiszorg doodgestoken door cliënte”. Hoe gaat het extra geld dat Edith Schipper wil uitgeven aan veiligheid in de zorg mensen redden, trauma’s voorkomen en het gevoel van veiligheid vergroten?

Mensen met een slok op, mensen die zichzelf niet zijn, mensen met pillen; groepjes die doorslaan, je kent ze wel. Hoewel het verleidelijk is de discussie aan te gaan: hoe dat komt? Wil ik een andere vraag stellen. Stel nu dat dit af en toe voorkomt in jouw organisatie, met jouw mensen, met jou. Hoe beschermen wij ons zelf en elkaar? Kunnen we de escalatie voorkomen als er toch sprake is van agressie en geweld?

De praktijk

Je behandelt iemand met een snijwond in de onderarm. Veel bloedverlies, buiten op straat, schemer. Eromheen kijkers, vrienden van het slachtoffer. Veel te dicht achter je opgefokte mannetjes. Hoe voel je je?

Een lijn trekken

Sommige medewerkers schrikken minder terug voor agressie dan anderen. Of het nu op de kamer van een bewoner is, in gesprek met familie, op straat of achter de balie. De vraag is altijd: waar ligt de grens? Grove woorden moeten kunnen? Of een duwtje? En wie stelt de grens? Die grens moet de organisatie stellen, niet de individuele medewerker. Het is juist aan de organisatie om een duidelijke lijn te trekken en de mensen handvatten te geven hoe ze met dit soort situaties om moeten gaan.

Handvatten

Niet zelden staan zorgverleners met lege handen tegenover agressie en geweld. Er zijn echter verschillende methoden en manieren om beter voorbereid te zijn. Belangrijkste is een duidelijke lijn vanuit de organisatie. Tot deze grens tolereren we gedrag, voorbij die grens zeggen we NEE. Dit geeft de mensen al duidelijkheid. Vervolgens kunnen we aan de slag. Hoe zeggen we dan nee? Hoe herken ik gedrag? Kan ik het erger maken of deëscaleren?

Oplossingen

Wij werken met een model waarbij we agressief gedrag opdelen in 4 types.

1. Persoonlijke opmerkingen naar de medewerker (doorzeuren, flirten, etc.),
2. Dreigen richting de organisatie,
3. Dreigen richting de medewerker,
4. Daadwerkelijk duwen, trekken, slaan, etc.

Al deze types vragen om een grens en een duidelijke NEE van de medewerker. Bij gedragstypes 1 en 2 oefenen we met grenzen stellen en de cliënt tot rust manen, bij types 3 en 4 wordt direct geëscaleerd, het gesprek afgebroken en de politie of organisatie verwittigd. Hierbij is er geen onderscheid in fysiek contact; dreigen met fysiek geweld of daadwerkelijk duwen, zijn gelijk aan slaan. Wanneer iedereen dezelfde grenzen kent en heeft geoefend met het aangeven van die grenzen, wordt het voor cliënten snel duidelijk dat er grenzen zijn en waar die liggen. Wangedrag wordt dan nooit beloond.

Door als organisatie een duidelijke lijn te trekken en medewerkers handvatten te bieden, krijgen agressie en emotie de plaats en aandacht die het verdient.

Ik trek graag de handschoenen aan om met je te sparren over dit onderwerp. Kijk voor de aanpak op onze website.