The grass is always greener on the other side, or is it not?

In deze rubriek lees je hoe er in een ziekenhuis in het buitenland gekeken wordt naar de ontwikkelingen rond EPD en data. Is het gras altijd groener aan de andere kant van de heuvels? Deze keer gaan we naar Stockholm en vragen daar aan Esther Hooikamer: Is the grass always greener?

In de Nederlandse gezondheidszorg hebben we talloze kwaliteitsregistraties, maar we worstelen met de inrichting van onze EPD’s. Het kost veel energie om iedereen te betrekken en om de ambiguïteit uit onze data te halen. In andere landen lijkt het vaak een stuk eenvoudiger, zo wordt in veel landen de gezondheidszorg centraal gecoördineerd en gefaciliteerd. Of lijkt het gras alleen maar groener en heeft ieder land zijn eigen problemen en uitdagingen bij het verbeteren van de gezondheidszorg? Wat kunnen we van elkaar leren?

Zes vragen aan Esther Hooikammer, Karolinska Institute Huddinge (Zweden)

Kun je ons wat meer vertellen over jullie organisatie en jouw rol?

“Het Karolinska Universiteitsziekenhuis heeft 2 locaties in Stockholm: Solna en Huddinge. Het ziekenhuis telt ongeveer 16.000 medewerkers en is het op een na grootse ziekenhuis in Zweden. Het levert zorg, onderzoek en opleiding. De focus ligt met name op gespecialiseerde en hooggespecialiseerde zorg. Ik werk nu bijna een jaar als verpleegkundige op de locatie Huddinge op de acute verpleegafdeling. Het is fantastisch om te ervaren hoe er gewerkt wordt in een universitair ziekenhuis in Zweden.”

Je hebt in het UMCG mee mogen helpen met de inrichting van het klinisch dossier in EPIC. Als je de mate van digitalisering binnen je huidige organisatie een cijfer zou moeten geven, welk cijfer zou dat dan zijn en waarom?

“Een 8. Het kan altijd beter, maar het elektronische patiëntendossier werkt en collega’s zijn over het algemeen ook tevreden. De vragenlijst voor een MRI moet nog op papier ondertekend worden en gefaxt maar dat is volgens mij ook het enige wat nog op papier gaat. Verder worden ook hier graag door verpleegkundigen en artsen afdelingslijsten uitgeprint voor overzicht wat ook in Nederland het geval is. De jongere patiënten maken ook regelmatig gebruik van het inzien van het eigen dossier.”

Wat is volgens jou de grootste zorg/uitdaging als het gaat om het betrekken van mensen bij het digitaliseren van de organisatie?

“Praktisch! Een systeem moet praktisch zijn voor de eindgebruikers en bij problemen moet er makkelijk contact gezocht kunnen worden. Het plan ligt er dat er binnen Karolinska binnen tien jaar overgestapt wordt naar een nieuw patiëntendossier en ik hoop dat hierin ook de eindgebruikers meegenomen worden. Het is mijns inziens van grote meerwaarde dat eindgebruikers meewerken aan de voorbereiding en uitvoering. En ook dat dit niet direct wordt stopgezet na de implementatie maar dat hierin combinatie-banen blijven bestaan zodat er korte lijntjes blijven.”

Als het gaat om kwaliteitsregistraties in het ziekenhuis, hoe tijdsintensief zijn deze processen en wie is er binnen de organisatie verantwoordelijk voor het resultaat?

“Sinds het najaar heeft de kwaliteitsregistratie een koppeling met het patiëntendossier waardoor het een stuk efficiënter is geworden. Op de afdeling waar ik werk bijvoorbeeld is een collega die hiervoor verantwoordelijk is, dat de juiste gegevens ingevoerd worden in dossiers en dat er terugkoppeling wordt gegeven naar de leidinggevende. De patiënten liggen gemiddeld 24 uur op de afdeling waardoor de administratie niet altijd optimaal is door tijdsdruk. Voeding, pijn, risico op vallen, wonden, mate van bewegen zijn hier ook verplichte onderdelen om te registeren.”

Om de efficiëntie en continuïteit van zorg te verbeteren is het uitwisselen van data met patiënten op een veilige en gestandaardiseerde manier cruciaal. In Nederland zijn hiervoor standaarden afgesproken en is hiervoor wetgeving in de maak. Kan je ons iets vertellen over standaardisatie-initiatieven en interoperabiliteitsuitdagingen in Zweden?

“Zweden heeft een soort van kleine landen binnen het land. Elke regio heeft zijn eigen geld en inrichting van de zorg. Er wordt hierdoor ook weinig tot geen data gedeeld met andere regio’s. Het is ook onduidelijk welke patiëntendossiers er allemaal bestaan en wanneer een patiënt overgeplaatst wordt naar het ziekenhuis in de eigen regio is het bijna altijd een ander EPD waardoor de gegevens uitgeprint moeten worden. Het zou fantastisch zijn als het hele land eenzelfde patiëntendossier gebruikt, maar dit zie ik nog niet gebeuren. Er wordt steeds gewerkt aan verbetering van het verzamelen van data binnen het Karolinska, want onderzoek is een belangrijk onderdeel van de zorg. Het is alleen lastig om data te delen door alle verschillende systemen binnen Zweden.”

‘Data is de nieuwe olie’. Ziet jouw organisatie de echte waarde van data en hebben jullie programma’s die hier op gericht zijn?

“Het nieuwe systeem waar sinds het najaar mee gewerkt wordt heeft het halen van data uit het patiëntendossier een heel stuk efficiënter en betrouwbaarder gemaakt. En mijns inziens wordt er steeds gezocht naar verbetering. Het Karolinska is zich absoluut bewust van de waarde van data en wil steeds de zorg verbeteren. Dit is ook merkbaar geweest door Covid-19. Er werd al snel onderzocht hoe er beter, veiliger, en efficiënter gewerkt kon worden.”

Bij welk ziekenhuis over de grens zou jij wel eens binnen willen kijken?

Laat het ons weten via het contactformulier of mail naar: info@zorgverbeteraars.nl