Werken aan invoering eOverdracht

eOverdracht

Patiënten gaan echt merken dat het contact is verbeterd

Zes Zwolse zorgorganisaties werken samen met Zorgverbeteraars aan de verbetering van de elektronische gegevensuitwisseling van hun patiënten (eOverdracht) en het beschikbaar stellen van die gegevens in Persoonlijke Gezondheidsomgevingen (PGO’s). De zes organisaties – Icare, IJsselheem, Buurtzorg, Isala, PGVZ en Zonnehuisgroep IJssel-Vecht – beogen met eOverdracht de gegevensuitwisseling eenduidiger en veiliger te maken. Dat levert continuïteit in de zorgverlening op en bovendien houden zorgverleners meer tijd over voor hun patiënten.

De organisaties werken samen in het Informatieberaad Zorg Groot Zwolle (IBGZ). “We liepen allemaal tegen dezelfde problematiek aan bij de overdracht van patiëntgegevens zoals het overtypen van data, de verschillende interpretatie van gegevens en het grote risico op fouten”, zegt Karin Leferink, voorzitter van het IBGZ en bestuurder van IJsselheem. “We hebben gezamenlijk de prioriteiten voor de komende paar jaar gedefinieerd en we vroegen ook andere zorgsectoren aan te haken zoals ziekenhuis, huisartsen en apothekers.” Inmiddels zijn zeventien zorgorganisaties, apothekers en huisartsen aangesloten bij het IBGZ, maar besloten is dat de genoemde zes de voorloperfunctie bij deze projecten innemen en dat op termijn de andere elf aansluiten.

Punt of komma?

Voor de realisatie van eOverdracht hebben de instellingen subsidie gekregen uit de InZicht-regeling van het ministerie van VWS. Afspraak daarbij is dat het project in de loop van volgend jaar afgerond moet zijn. “Dat lukt”, zegt Leferink stellig. “Het is een energiek proces. We brachten eerst de patiënten-reis in kaart. Wat komen we in het zorgproces tegen en wanneer? Dat geeft veel inzicht. Op inhoud is het best ingewikkeld, ook om dezelfde taal te spreken. Verpleegkundigen in de wijkverpleging of de revalidatie hebben soms een andere terminologie dan verpleegkundigen in het ziekenhuis.” Roos Leber, bestuurder bij de Isala Klinieken in Zwolle is enthousiast over het project. “Doordat we die informatie-uitwisseling tot stand willen brengen, slechten we onze muren in de processen. In de zorg werkte iedereen vanuit de eigen silo’s en nu moeten die met elkaar ‘connecten’. Dus nu krijg je goede gesprekken over wat de buren die een patiënt overnemen nu eigenlijk precies doen. Dat is heel waardevol, want daar zit een enorme verbetering voor onze patiënten en cliënten. Die gaan echt merken dat het contact is verbeterd. Het is een bewerkelijk traject en we komen er nu achter hoe groot onze onderlinge verschillen soms zijn, in jargon. Neem nu zoiets simpels als het meten van een bloeddruk en het interpreteren van de gegevens. Dat is al verschillend in de sectoren en verschilt soms ook in de ziekenhuizen per vakgroep.

“Zet je tussen de cijfers een punt of een komma? Daar kunnen hele computerprogramma’s op vast lopen.”

 

Acuut insturen

De informatie in eOverdracht bestaat uit Zorginformatiebouwstenen, ZIB’s en dat is vastgestelde data. Maar soms wil je ook andere dingen weten die voor je zorgverlening van belang zijn, zegt Leferink. “Zoals de individuele patiëntenverhalen. Dat een mevrouw een nieuwe heup heeft gekregen, wordt wel overgedragen, maar kan ze nu ook zelf de trap op? Of heeft ze een mantelzorger thuis die oplet of ze wel weer van het toilet terugkomt. Die kennis is voor sommige zorginstellingen juist interessant. We moeten uitleggen wat we van belang vinden om met het eigen zorgproces verder te kunnen. Dat gesprek wordt inhoudelijk goed gevoerd met elkaar, waarbij de technische mensen dichtbij zitten om de inhoudelijke wensen in de techniek te vertalen.” Leber: “Voorheen moesten patiënten vaak hetzelfde verhaal vertellen tegen elke zorgverlener die ze tegenkwamen, omdat overdrachten en medicatieoverzichten niet altijd compleet overkwamen. En bij mensen die vanuit huis, met spoed naar het ziekenhuis moesten, ontbrak de overdracht van de wijkverpleging vaak helemaal. Logisch ook wel, want dan beslist een huisarts tijdens zijn ronde dat iemand acuut moet worden ingestuurd. Voordat de wijkverpleging dan hoort dat de cliënt is opgenomen, is er in het ziekenhuis al heel wat gebeurd. Daar ligt wel een mooie uitdaging om met elkaar te bekijken hoe we dat goed kunnen organiseren. Moet het ziekenhuis informatie uit het systeem van de wijkverpleging kunnen krijgen? Hoe gaan we dat vormgeven. Welke informatie missen we dan en is die informatie ook nodig om de goede zorg op te starten?”

Trekkers en volgers

Wat is nu de grootste uitdaging bij de invoering van eOverdracht en de implementatie van gegevens in de PGO’s? Leferink: “Zoals ik het observeer, zoeken we naar een goede manier om de verschillende systemen aan elkaar te koppelen. Uitgangspunten als eenduidige technologie en dergelijke zijn logisch, maar vervolgens lopen niet alle IT-aanbieders gelijk op bij het implementeren van die ZIB’s. Dan gaat het alleen nog maar om de IT-leveranciers, maar daar zijn we wel heel afhankelijk van nu we op de inhoud samen echt stappen gaan zetten.” Het is daarnaast een hele klus om alle zeventien deelnemers in het IBGZ betrokken te houden bij de projecten, zegt Leferink. “Met zeventien instellingen telkens overleggen, wordt wat ingewikkeld. Dus we hebben nu ‘trekkers’ en ‘volgers’. De zes die nu eOverdracht en het PGO doen, zijn in deze dossiers de trekkers en de andere elf conformeren zich in principe aan de uitkomsten. Daar hebben we inmiddels een goede structuur aan verbonden met stuurgroepen, architectuurboard en een programmadirectie. Dat kan omdat iedereen graag betrokken wil blijven. Daarbij heeft een groot ziekenhuis aan tafel dezelfde positie als elke andere deelnemer, maar levert soms wel wat meer resources.”